Kabar Kamar

Kau mengapung di permulaan semesta s ebelum bintangbintang menyala, s ebelum planet planet muncul  d ari dalam kabut. Kau cabik daging rapuh di tubuhku, ajarkanku t entang ngilu serupa candu. Pernah hendak kucuci bersih engkau dari tubuhku, tapi denyut kardiamu terlanjur menjelma denyut kardiaku, nafasmu terlanjur mengikat nafasku. Kulitku menggemakan irama tubuhmu sebagai rasa sakit, tak sanggup menyambung kembali tulang belulangku yang tak henti kau patahkan. Matamu terik matahari; kau koyak tubuhku dengan jinggamu menghangat puncak kepala pun membakar poripori. Nafasmu tajam ilalang; kau iris nadiku kau benamkan tubuhmu di deras darahku. Tubuhmu wangi bunga perdu; engkau ialah tanah ialah matahari ialah rerumput menggeliat menyobek lubang kulitku. Engkau segumpal darah tumbuh di kulitku; kau potong kau cincang kau kunyah kelenjar tubuhku lamatlamat. Telan aku habiskan aku, kataku, sebelum kutelan kau dalam rahimku. Teringat sore